Η έμπνευση για το γαστριμαργικό κλείσιμο του ερωτικού μας kinky δείπνου ξεκίνησε από το στίγμα απαγόρευσης που το συγκεκριμένο ποτό κουβαλάει ιστορικά μαζί του. ΤοAbsinthe ή Αψέντι επί το ελληνικότερον, είναι ένα αυθεντικό «ποτό-μύθος». Νομίζω πως κάποιος θα μπορούσε εύκολα να γεμίσει ένα βιβλίο με τις ιστορίες που εξυφάνθηκαν γύρω του, χωρίς απαραίτητα να είναι εφικτό να διαχωρίσει το φαντασιακό απ’ το πραγματικό. Με τέτοια εισαγωγή υποθέτω πως υποχρεούμαι να πώ λίγα λόγια περί αυτού πριν φτάσουμε στη σαγηνευτική πρότασή μας (κάνουν και ενδιαφέρουσα κοζερί, μεταξύ μας).
Το Absinthe είναι ένα απόσταγμα από βότανα με κυρίαρχο την Artemisia Absinthium, ένα φυτό με θεραπευτικές -και όχι μόνον- ιδιότητες. Η αίσθηση της γεύσης του, είναι αυτή της ανετόλης (βασικό συστατικό του ούζου), η οποία διακρίνεται όπως το πρώτο βιολί σε ένα κουιντέτο, αρμονικά ανάμεσα σε διαφορετικά ηπιότερα βότανα, αριστοτεχνικά μοιρασμένα σε ρόλους κοντραμπάσου, τσέλου, βιόλας και δεύτερου βιολιού κατ” αναλογία (το link είναι για μουσική ατμόσφαιρα που ταιριάζει με την περίσταση). Η γεύση του αν και οικεία, λίγη σχέση έχει εντέλει με την αναλογικά μονοδιάστατη, επιθετική και οξεία γευστική εμπειρία του ούζου – εδώ είναι στρογγυλή και πιο βοτανική.
Το έντονα πράσινο χρώμα που γαλακτώνει μαγικά μετά την προσθήκη νερού, όπως κατ’ αντιστοιχία συμβαίνει στο ούζο, η πολυδιάστατη πληρότητά του και κυρίως η ιεροτελεστία παρασκευής του αποτέλεσαν τις βάσεις όπου κτίστηκε ο μύθος του.
Ο κλασικός τρόπος να πίνεται το Absinthe απαιτεί ένα μικρό ποτήρι «τύπου λικέρ», ένα ειδικό κυρτό μικρό κουτάλι με τρύπες, παγωμένο νερό και έναν κύβο ζάχαρης. Σερβίρουμε ένα μέρος του πράσινου ποτού μέσα στο ποτήρι, τοποθετούμε το ειδικό κουταλάκι με τον κύβο ζάχαρης στο χείλος και στη συνέχεια ρίχνουμε σιγά-σιγά πάνω στη ζάχαρη το παγωμένο νερό. Καθώς η ζάχαρη λειώνει και παρασύρεται απ” το νερό μέσα στο ποτήρι, αρχίζει μια διαδικασία νεφελώματος του έντονου πράσινου χρώματος που «ανοίγει» και θαμπώνει ταυτόχρονα, κάνοντας μυστηριακά σχήματα.Στη συνέχεια αφαιρούμε το κουταλάκι και το Absinthe είναι πια έτοιμο για κατανάλωση.
Surpise, surprise… το ποτό αυτό ξεκίνησε από ξενέρωτους Ελβετούς, πριν ίσως καταλήξουν εσφαλμένα στο ότι η ουσία της ζωής βρίσκεται στον οικονομικό πλούτο και όχι στον πλούτο των εμπειριών και απολαύσεων (να κάνουμε και λίγη κοινωνική κριτική…).
Όμως, λίγο αργότερα, το αψέντι ανακαλύφθηκε από το καλιτεχνικό κύκλωμα του Παρισού (οι opinion leaders της εποχής) και σύντομα έγινε το ποτό της μόδας, στο διάστημα μεταξύ τέλους του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Η επιτυχία του ήταν τέτοια που το ποτό ξέφυγε απ” τα στενά όρια της σοφιστικέ καλλιτεχνικής πρωτοπορείας, βρήκε το δρόμο του στα μπαρ, μπιστρό και καμπαρέ της εποχής και άγγιξε όλες τις κοινωνικές τάξεις, σε σημείο που, στο Παρίσι της δεκαετίας του 1860, η πέμπτη απογευματινή ώρα ονομαζόταν «l” heur verte» (η πράσινη ώρα).
L’Absinthe, by Edgar Degas
Ο cult μύθος του Absinthe οφείλεται κυρίως στα αποτελέσματα της υπερκατανάλωσής του, στους καλλιτέχνες που το έπιναν τακτικά – από τον Degas και τον Lautrec μέχρι τον Picasso- στις διάφορες πιπεράτες ιστορίες γύρω από επώνυμες και ανώνυμες αψεντοποσίες (…) και βεβαίως, το «κακό» του όνομα, αποδίδεται στον εθισμό που φέρεται ότι προκαλούσε. Τα lifestyle κίτρινα media της τότε εποχής, υποθέτω θα το χαρακτήριζαν επιεικώς σκανδαλώδες ναρκωτικό των πλουσίων και των κουλτουριάρηδων. Ο λόγος είναι ότι ένα από τα χημικά υποπροϊόντα της απόσταξης, η thujone κατηγορήθηκε ως εθιστικό ψυχότροπο ναρκωτικό, υπεύθυνο για αυτοκτονίες, θανάτους και “kinky” συμπεριφορά για την εποχή και έτσι το ποτό απαγορεύτηκε για πολλά χρόνια μέχρι την πρόσφατη αναβίωσή του με αποστάξεις στις οποίες το εξωβελητέο συστατικό αφαιρείται με σφραγίδα του κράτους…
The Absinthe Drinker by Viktor Oliva (1861–1928)
O μύθος του Αψεντιού μεταφέρεται ποιητικά και εικονικά μέσα απο μια πράσινη νεραϊδα (Green Fairy) που επισκέπτεται τον πότη και συμβολικά τον παρασύρει στον μαγικό της κόσμο.
Αυτή τη νεράιδα είπαμε να καλέσουμε κι εδώ, και αφού μας είπε το συνήθη τρόπο παρασκευής του Absinthe είναι έτοιμη να μας αποκαλύψει πώς η ίδια θα πάρει φωτιά, παρασύροντας και μας σε ανάλογη κατάσταση…
Το μυστήριο συνεχίζεται… και είμαστε έτοιμοι να γίνουμε κι εμείς μέρος της πιο cult ιστορίας
Flaming Green Fairy λοιπόν, και το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να χαμηλώσουμε στο ελάχιστο όλα τα φώτα γύρω απ” το τραπέζι του δείπνου, ώστε να απολαύσουμε την ιεροτελεστία στο μέγιστο, έχοντας επί τόπου τα υλικά και σκεύη:
Χρειαζόμαστε το μπουκάλι του Absinthe, 2 κύβους ζάχαρη σε ένα μικρό πιατάκι, μια καράφα κρύο νερό, τα 2 ποτήρια μας, έναν αναπτήρα ή σπίρτα και 2 κανονικά κουταλάκια γλυκού.
Κρατώντας τα ίδια συστατικά με το συμβατικό τρόπο παρασκευής, θα κάνουμε μια μικρή αλλαγή στη διαδικασία, μεγεθύνοντας την μαγεία της ιεροτελεστίας και μειώνοντας στην πορεία τη δύναμη του αλκοόλ, μιας και ως άνδρες έχουμε και υποχρεώσεις…
Η πράσινη νεραίδα όντως υπάρχει!
Η ιεροτελεστία ξεκινά εμποτίζοντας με Absinthe τους κύβους της ζάχαρης μέσα στο πιατάκι ώστε να μουλιάσουν καλά. Εν συνεχεία, σερβίρουμε στα ποτήρια ένα μέρος Absinthe και τοποθετούμε πάνω τους τα κουταλάκια μέσα στα οποία βάζουμε τους μουλιασμένους με ποτό κύβους.
H μαγική στιγμή ν” ανάψουμε τους κύβους έφτασε! Τους αφήνουμε να κάψουν για 1 περίπου λεπτό μέχρι ν” αρχίσει η ζάχαρη να λιώνει.
Πολύ προσεκτικά με το κουταλάκι πλησιάζουμε τη φλεγόμενη ζάχαρη στην επιφάνεια του ποτού μέσα στο ποτήρι μέχρι το υγρό να πάρει φωτιά.
Βυθίζουμε απαλά τον κύβο στο ποτήρι και αφαιρούμε το κουταλάκι, αφήνοντας την επιφάνεια να καίγεται. Αφήνουμε 1 λεπτό περίπου το υγρό να φλέγεται μειώνοντας τον βαθμό του αλκοόλ.
Σιγά-σιγά αρχίζουμε να ρίχνουμε το νερό μέσα στο ποτήρι, χωρίς να σβήσουμε τη φλόγα, μέχρι το μίγμα να φτάσει στο ένα δάχτυλο κάτω από το χείλος του. Το αφήνουμε να καίει ενόσω η διαδικασία νεφελώματος παράγει υπέροχα σχήματα και αποχρώσεις του πράσινου σε μαγικές εναλλαγές για άλλο ένα λεπτό περίπου και ακολούθως φυσάμε τη φλόγα να σβήσει. Περιμένουμε λίγο να κρυώσουν τα χείλη του ποτηριού και αφηνόμαστε στην γεύση της πράσινης νεράιδας που κάηκε για μας.Με τη θεαματική κλιμάκωση τελειώνει η δική μας συμβολή σε μια βραδιά ιεροτελεστίας απολαύσεων, έντονων συγκινήσεων και kinky προτροπών… Αν καταφέραμε να σας φτιάξουμε ατμόσφαιρα ακόμη κι αν τελικά δεν κάνετε απολύτως τίποτα απ” ό,τι προτείνουμε, θα αισθανόμαστε ότι έχουμε συμβάλει έστω και λίγο στην αναβίωση του πάθους και της όρεξης για νέες εμπειρίες στον καθένα σας, κάτι που είναι νομίζω το μυστικό της ηδονικής απόλαυσης στη ζωή. Να περάσετε υπέροχα, να κάνετε ό,τι έχετε κέφι και μη φοβάστε… δεν θα πούμε κουβέντα σε κανένα…
http://www.pandespani.com/tag/%CE%B1%CF%88%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου